اگر بخواهیم تاریخ پرسپولیس را به‌طور مختصر و طبقه‌بندی شده تشریح کنیم، این فصول را عنوان می‌کنیم.
1- دوران شکوه اولیه
2- دوران تثبیت
3- دوران جنگ
4- دوران آغاز حرفه‌ای‌گری
5- دوران جدال با بحران
دوران شکوه اولیه
این دوران از سال 54 ادامه پیدا کرد. در این سال‌ها، پرسپولیس یک تیم کوبنده و قدر قدرت بود که به واسطه حضور ستارگانی مثل آشتیانی، همایون بهزادی، کلانی، ایرانپاک، خوردبین، علی پروین و... نفوذی‌ترین و دیدنی‌ترین نمایش‌ها را در فوتبال ایران ارائه می‌داد. مهمترین حوادث این سال‌ها به قرار زیر بود.
1- قهرمانی در انتخابی جام باشگاه‌ها و حضور ناکام در رقابت‌های مورد نظر – 1347
2- کوچ دسته‌جمعی یاران تیم به پیکان بعد از امضای پروتکل همکاری بین عبده و خیامی – 1348
3- بازگشت بازیکنان از پیکان و آغاز فعالیت حسین فکری در پرسپولیس به‌عنوان سرمربی – 1349
4- مربیگری آلن راجرز در پرسپولیس و آغاز طوفانی تیم در دومین دوره لیگ منطقه‌ای – 1350
5- قهرمانی در لیگ ایران و آغاز فعالیت حرفه‌ای در فوتبال – 1351
6- قهرمانی در لیگ اول تخت جمشید، انحلال فعالیت حرفه‌ای، فروش استادیوم اختصاصی – 1352
7- خداحافظی ستارگانی مثل جعفر کاشانی، کلانی، محراب شاهرخی و بیوک وطنخواه از پرسپولیس- 1353
8- قهرمانی در لیگ سوم تخت جمشید، خداحافظی همایون بهزادی از تیم-
دوران تثبیت
پرسپولیس از پیله دوران اولیه خارج می‌شد. تشکیلات این تیم سر و شکلی جدید یافته بود اما تیم از آن نشاط اولیه بی‌بهره بود. این دوران سالیان بین 55 تا 58 را شامل می‌شود.
1- بهره‌مندی از یک سرمربی روس به اسم کونوف، کناره‌گیری ابراهیم آشتیانی و فریدون معینی از تیم – 1355
2- حضور منصور امیرآصفی و سپس محراب شاهرخی به‌عنوان مربیان تیم و تکرار نایب قهرمانی در مسابقات لیگ دوم تخت جمشید و استخدام اولین بازیکن اروپایی در فوتبال ایران – 1356
3- استخدام ستارگانی تازه مثل محمد پنجعلی و محمد صادقی در تیم مدل تازه – 1357
4- قهرمانی در جام شهید اسپندی، خداحافظی ذوالفقارنسب، اله‌وردی و زادمهر از تیم-
دوران جنگ
با آغاز دوران جنگ تعلق خاطر پرسپولیس از محل باشگاهش یعنی بولینگ عبده قطع شد. پرسپولیس بدون زمین تمرین و مامنی شایسته کار خودش را در اوج تنگدستی آغاز کرد. با این حال عوارض دوران جنگ تا 2 سال بعد از پایان جنگ یعنی تا سال 69 ادامه‌دار بود.
1- شرکت در جام انتخابی تهران، حضور غلامرضا فتح‌آبادی و ضیاء عربشاهی در تیم- 1359
2- واگذاری بولینگ عبده به بنیاد مستضعفان، قهرمانی در جام بین‌المللی وحدت، استخدام ناصر محمدخانی، روح‌ا... عبادزاده و بهروز سلطانی در پرسپولیس – 1360
3- قهرمانی در جام باشگاه‌های تهران، خداحافظی محمد دادکان از فوتبال – 1361
4- قهرمانی در جام حذفی سال 61، عقب مانده از قبل، از دست رفتن قهرمانی سال جدید – 1362
5- غوغای پروین با ثبت 9 گل در 6 بازی تهران، تعطیلی مسابقات باشگاه‌های تهران- 1363
6- شرکت در جام دو گروهی تهران، غائله رضا عابدیان و 3 بازی 3- صفر به سود حریفان پرسپولیس و ناکامی سرخپوشان در صعود، حضور انصاری‌فرد، پیوس، شاهرخ بیانی و مرتضی فنونی‌زاده در تیم- 1364
7- قهرمانی در جام باشگاه‌های تهران، شکست طلسم 9 سال ناکامی برابر استقلال با پیروزی 3- صفر، حضور رحیم یوسفی و سعید نعیم‌آبادی در تیم- 1365
8- کسب 3 جام قهرمانی تهران، حذفی تهران و حذفی کشور، حضور مرتضی کرمانی و محسن عاشوری در پرسپولیس- 1366
9- تکرار قهرمانی در تهران، حضور مجتبی محرمی و کریم باوی در پرسپولیس- 1367
10- تکرار قهرمانی در تهران، انتصاب پروین سرمربی پرسپولیس به سرمربیگری در تیم ملی – 1368
11- تکرار قهرمانی در تهران، حضور سعید عزیزان و نادر محمدخانی در پرسپولیس – 1369
دوران آغازحرفه‌ای‌گری
پولی که وارد فوتبال دهه 70 شد، چند برابر پول سالیان گذشته بود. با این حال، از سال 72 بود که پرسپولیس تحت تاثیر آغاز دوران پول‌مداری در فوتبال قرار گرفت. آن هم زمانی بود که تیم زیر نظر وزارت معادن و فلزات رفت. تا وقتی وزارتخانه از تیم حمایت می‌کرد همه چیز خوب بود، اما به محض قطع این حمایت‌ها همه چیز به هم ریخت و دوران سقوط و سرگشتگی در تیم آغاز شد.
1- قهرمانی در مسابقات جام در جام آسیا – 1370
2- قهرمانی در مسابقات جام حذفی کشور، حضور استیلی و خاکپور در تیم- 1371
3- انتقال مدیریت پرسپولیس از سازمان تربیت‌بدنی به وزارت معادن و فلزات- 1372
4- حضور بگوویچ، حمید درخشان و یورگن گده به‌عنوان سرمربیان پرسپولیس در 3 دوره مختلف و حضور عابدزاده، علی دایی، نامجو مطلق و پیروانی به‌عنوان یاران جدید تیم- 1373
5- اولین قهرمانی در لیگ ایران بعد از گذشت 10 سال، حضور مهدی مهدوی‌کیا و یحیی گل‌محمدی به‌عنوان بازیکنان و استانکو به‌عنوان سرمربی در پرسپولیس- 1374
6- شکست طلسم ناکامی برابر استقلال، استخدام کریم باقری، میناوند و بزیک در تیم- 1375
7- کسب قهرمانی در لیگ پنجم حرفه‌ای، خداحافظی فرشاد پیوس از فوتبال و حضور هاشمی‌نسب، جلالی و کاویانپور در تیم- 1376
8- حضور علی کریمی در پرسپولیس، بازگشت علی پروین به تیم- 1377
9- قهرمانی در لیگ هشتم آزادگان- 1378
دوران جدال با بحران
عوارض خروج از وزارت معادن و فلزات رفته‌رفته خودنمایی کرد. تیم دچار بحران مالی و مدیریتی شد. اختلاف‌ها از زمستان 79 تا بهار 81 به طول انجامید، جنگ سهام با پیروزی سازمان به پایان رسید. در دوران جدید ظهور پول، حتی ارزش‌های اخلاقی را تحت‌الشعاع خود قرار داده بود. پرسپولیس دوران جدیدی را آغاز کرده است.
1- قهرمانی در لیگ نهم آزادگان و آغاز بلوی مدیریتی در پرسپولیس- 1379
2- اوج‌گیری جنگ سهام در پرسپولیس، انتقال مدیریت به علی پروین- 1380
3- قهرمانی در لیگ اول حرفه‌ای، واگذاری مدیریت تیم به سازمان تربیت‌بدنی- 1381
4- بازگشت علی دایی به پرسپولیس، سقوط تیم به سکوی پنجم لیگ حرفه‌ای- 1382
5- حضور راینر زوبل آلمانی در ترکیب تیم- 1383
6- سقوط پرسپولیس به رتبه نهم جدول رده‌بندی، خداحافظی عابدزاده از فوتبال- 1384

در سال 1332 تعدادی از افسران پلیس به همراه سروان اسدالهی به منظور سازماندهی ورزش پلیس حرکت تازه ی را آغاز می کنند. در این سال سروان اسدالهی با یک توپ فوتبال و با کمترین امکانات به همراه گروهی از دانشجویان دانشکده افسری، بری تشکیل تیم فوتبال شهربانی وارد میدان می شوند. این تیم اولین تمرین خود را در زمین دانشکده افسری انجام میدهد. تیم دانشجویان دانشکده افسری همزمان با مسابقات قهرمانی نیروهی مسلح در سال 1332 به طور رسمی اعلام موجودیت می کند و با اقتدار و شایستگی در سکوی دوم این دوره از رقابتها قرار می گیرد. پس از آن سروان صادقی با عشق و علاقه و با کمک سروان اسدالهی و چند نفر از بازیکنان قدیمی اقدام به تشکیل تیم شهربانی می کند و به عنوان مسوول تیم برگزیده می شود. در آن زمان مربی تیم شهربانی بهمن شهیدی بود. در 17 تیرماه سال 1342، با تلاش سروان صادقی و سیر دوستداران ورزش در پلیس، باشگاه تحت عنوان پاس به ثبت رسید و پیش نویس اساسنامه تهیه و پاس داری هویت قانونی و سازمانی شد.در سال 1345 اساسنامه باشگاه پاس به تصویب هیات مدیره رسید و بعد از دوازده سال فراز و نشیب و شرکت در مسابقات رسمی و غیر رسمی و پشت سر گذاشتن مشکلات فراوان این باشگاه فعالیت رسمی خود را آغاز کرد
قهرمانی باشگاهی آسیا ـ 1993
در جریان مسابقات لیگ آزادگان در سال 71، تیم پاس به عنوان نماینده کشورمان و قهرمان باشگاه های ایران در مسابقات جام باشگاهی آسیا شرکت کرد. تیم پاس بری قرار گرفتن جزء هشت تیم مرحله نهایی جام باشگاهی آسیا که در بحرین انجام می شد طی روزهای 10 و 17 مهر دو دیدار رفت و برگشت مقابل «العربی قطر» برگزار کرد. در دیدار رفت پاس در یک بازی نزدیک با نتیجه 3 بر 2 از حریف شکست خورد ولی در بازی برگشت موفق شد با ارائه یک بازی تهاجمی و جنگندگی بازیکنان خود با نتیجه 2 بر صفر حریف خود را شکست داده و جزء هشت تیمی باشد که در مرحله نهایی، پیکارهای خود را در بحرین برگزار می کنند. گل های پاس در آن دیدار توسط «علیرضا حکیم زاده» و «اکبر یوسفی» به ثمر رسید.
پاس برای آغاز مسابقات آسیایی تیم غارت شده ای به نظر می رسید و با یک بازیکن مصدوم، یک یار دو اخطاره، یک بازیکن پاسپورت گم کرده و ... وارد بحرین شد.
پاس، قهرمان آسیا
در مرحله نهایی تیم پاس با تیم هی «الوصل امارات»، «امناگونک کره شمالی» و «وهالب پکستان» در گروه «ب» قرار گرفت و در گروه دیگر تیم هی «الشباب عربستان، المحروق بحرین، آرتسو اندونزی و یومیوری ژاپن» با هم به رقابت پرداختند. تیم هی اول و دوم هر گروه برای به دست آوردن قهرمانی باید به صورت ضربدری با هم پیکار می کردند ـ تیم پاس که بدون همراهی نماینده ا ی از فدراسیون وارد جزیره کوچک منامه شده بود در هتل نه چندان پرستاره «گیت گلف» به عنوان آخرین تیم اردو زد. پاس تازه متوجه شده بود که وارد قتلگاهی شده که در آن همه حریفانش مقدمات ورود به فوتبال حرفه ای آسیا را با آوردن مربیان و بازیکنان برزیلی و کروات گذرانده اند ـ بازی پاس و الوصل تقریبا سرنوشت این گروه را مشخص می کرد و در پیان تیم الوصل بود که با یک گل بازی را به سود خود پایان داد. در دیدار دوم پاس بید با «وهالبی» بازی می کرد که در بازی اول خود 10 گل از الوصل خورده بود ـ اما تیم پاس در مقابل این حریف ضعیف نیز ناکام ماند و به نتیجه ای بهتر از یک ـ یک دست نیافت. تا تیم دوم گروه «ب» شود. گل پاس توسط محسن گروسی وارد دروازه «وهالب» شد. در نیمه نهایی پاس در مقابل «یومیوری ژاپن» قرار گرفت و بعد از 120 دقیقه جدال دیدنی به برتری 2 ـ یک برابر حریف ژاپنی دست یافت. «فیروز کریمی» سرمربی و «داوود زمینی» مربی پاس روشی را ارائه کردند که بعد از بازی «ماتسوکی» مربی تیم ژاپنی بگوید «از تاکتیک پاس سردر نیاوردم» در این بازی مدیرروستا و حکیم زاده زننده گلهای تیم پاس بودند.در مقابل تیم الشباب نیز موفق به پیروزی الوصل شده بود و به دیدار نهایی راه یافت تا در آن دیدار حریف تیم پاس باشد.
این دیدار از حساسیت بالایی برخوردار بود ـ ولی تیم پاس با پیروزی برابر نماینده پر قدرت ژاپنی روحیه ای مضاعف به دست آورده بود ـ در این دیدار هر دو تیم برای قهرمانی پا به میدان گذاشته بودند ولی این تیم پاس بود که با تک گل دقیقه 39 محسن گروسی پیروز میدان شد و به مقام قهرمانی آسیا رسید. بی شک سال 1371 نقطه اوجی در تاریخ باشگاه پاس بود. پاس در همین سال و در همین پیکارها «جام اخلاق» را نیز تصاحب کرد که برگ زرین دیگری در آلبوم افتخارات پاس به شمار می رود.
1350 نایب قهرمان لیگ سراسری ایران
1351 نایب قهرمان لیگ سراسری ایران
1356 قهرمان جام تخت جمشید
1357 قهرمان جام تخت جمشید
1371 قهرمان لیگ آزادگان
1372 قهرمان باشگاههای آسیا
1372 قهرمان لیگ آزادگان
1377 نایب قهرمان لیگ آزادگان
1383 قهرمان لیگ برتر
1385 نایب قهرمان لیگ برتر

قرار گرفتن در وضعیت آفساید، بخودى خود خطا محسوب نمیشود.
یک بازیکن در وضعیت آفساید است اگر:
▪ بازیکن از توپ و آخرین نفر دوم حریف، به خط دروازه حریف نزدیکتر باشد.
یک بازیکن در وضعیت آفساید نیست اگر:
▪ در نیمه زمین متعلق به تیم خود قرار گیرد.
یا
▪ با آخرین نفر دوم تیم حریف مساوى باشد.
یا
▪ با آخرین دو نفر تیم حریف مساوى باشد.
خطا
بازیکنى که در وضعیت آفساید قرار دارد، تنها موقعى تنبیه میشود، اگر در لحظه ایکه توپ توسط هم دسته اش لمس یا بازى شود، او به عقیده داور در بازى شرکت فعال داشته باشد. با
▪ دخالت در بازى.
▪ دخالت روى حریف.
خطا نیست
اگر بازیکن توپ را مستقیما از موارد زیر دریافت کند، خطا محسوب نمیشود:
▪ از ضربه دروازه
▪ پرتاپ اوت.
▪ از ضربه کرنر.
تخلفات/تنهیبات
براى خطاى آفساید، داور یک ضربه آزاد غیر مستقیم براى تیم مقابل اعلام میکند و این ضربه از محلى که نقض مقررات انجام گرفته، اجرا خواهد شد

نام رسمی: رئال مادرید
سال تاسیس: ۱۹۰۲
رئیس افتخاری: آلفردو دی‌استفانو
استادیوم: سانتیاگو برنابئو (۷۸ هزار نفری)
زمین تمرین: سینداد دپورتیوا
لباس اصلی: سراسر سفید با خطوط آبی و سرشانه
اسامی مستعار: سپیدها، ققنوس‌ها، وایکینگ‌ها و کهکشانی‌ها
اسطوره همیشگی: زین الدین زیدان
هوادارن ویژه: ژنرال فرانکو (دیکتاتور اسبق اسپانیا) خوان کارلوس (پادشاه اسبق اسپانیا)
افتخارات داخلی:
قهرمانی لالیگا:
۳۰ بار، اولین بار در سال (۳۲-۱۹۳۱) و آخرین بار در فصل (۲۰۰۶-۲۰۰۷)
قهرمانی جام حذفی:
۱۷ بار، اولین بار (۵-۱۹۰۴) آخرین بار در فصل (۹۳-۱۹۹۲)
افتخارات اروپایی:
قهرمان جام قهرمانی اروپا: (لیگ قهرمانان ۹ بار)، اولین بار در فصل (۵۶-۱۹۵۵)، آخرین بار در فصل (۲۰۰۲-۲۰۰۱) قهرمان جام یوفا: ۲ بار در سال‌های (۸۶-۱۹۸۵) و (۸۵-۱۹۸۴) قهرمان جام بین قاره‌ای: ۳ بار در سال‌های (۲۰۰۰-۱۹۶۰)
رئال همچنین از طرف یوفا عنوان «بهترین تیم فوتبال قرن بیستم» را به خود اختصاص داده‌است.
رئال مادرید پر افتخارترین باشگاه اروپا می‌باشد

تاریخچه فوتبال:
واژه فوتبال ترکیبی از دو جزء (پا foot) و (توپ ball) می باشد. دو تیم یازده نفر در یک زمین با اندازه های معین، درصدد رساندن توپ به دروازه مقابل اند و هیچ یک از افراد، جز دروازه بانها حق استفاده از دست را ندارند. فوتبالی که امروزه شاهد آن هستیم تاریخی چند هزار ساله دارد. چین، یونان، مصر و روم باستان زادگاه های اولیه فوتبال بوده اند. تحقیقات نشان می دهد که ملل مختلف هزاران سال قبل از میلاد بازیهای شبیه فوتبال داشته اند. کشیشی به نام اشپانوت از اهالی آلمان، پژوهشهایی درباره فوتبال به عمل آورده است. او می گوید: « طبق نوشته های هومر -نویسنده و شاعر یونانی- در قاره گمشده آتلانتیس، ورزشگاه عظیمی بوده که تماشاگران زیادی جهت تماشای توپ گرد در آن جمع می شدند.»
فوتبال در چین باستان
تحقیقات باستان شناسان نشان می دهد که بین سالهای 200 تا 220 قبل از میلاد، هوانگ تین، امپراتور چین مبتکر بازی «تی-سو-چو» (T-So-Cho) بوده است. تی-سو در زبان چینی همان لگد زدن و با پا زدن است و چو، به معنی توپ می باشد. وی، تی-سو-چو را به این منظور ابداع کرد که سربازانش با هم مبارزه کنند و به رقابت بپردازند. پس از چندی این بازی از محدوده سربازخانه ها به میان مردم راه یافت. چو یا همان توپی که در آن زمان مورد استفاده قرار می گرفت، هشت تکه ای و از جنس چرم بود. این چرم را به هم می دوختند و درون آن را از پر، پشم و یا پنبه پر می کردند. بازی تی-سو-چو با فوتبال امروزی وجوه اشتراک فراوانی داشته است. دروازه ها از پایه هایی از جنس چوب بامبو تشکیل می شد که بلندی آن به حدود 5 متر می رسید. این دروازه ها، دقیقاً بسان دروازه های امروزی بازی فوتبال، با تور پوشش داده می شد و جالب تر آن که نوشتارهای بدست آمده، حاکی از آن است که استفاده از شکم، سر، پا و سینه برای حمل توپ، مجاز ولی استفاده از دست، غیرمجاز بوده است. البته در پایان بازی تی-سو-چو، برنده بی نصیب از جایزه و بازنده بی بهره از مجازات نبود. جایزه برندگان، تنها کف زدن و هورا کشیدن بود، اما گروه بازنده باید بی دفاع در جای خود می ایستادند و کتک می خوردند.
فوتبال در ژاپن
در سال 587 میلادی، فوتبال از چین به ژاپن راه یافت و این حرکت با تحولات جدید و تکامل نسبی همراه بود. «کوماری» واژه ای است که ژاپنی ها به فوتبال اطلاق می کردند. در کتیبه های بدست آمده از آن دوران، فوتبال، عملی مذهبی و جزو آداب دینی شمرده می شده است. طبق اسناد معتبر، امپراتور وقت ژاپن، تنیشی-تنو که در سالهای 617 تا 621 سلطنت می کرد، علاقه فراوانی به این آئین داشت، چون خودش در زمان ولیعهدی، از بازیکنان زبده کوماری بود. به محض آنکه تنیشی-تنو به بازی فوتبال مبادرت ورزید، آئین ژاپنی سین توئیزم که برای امپراتورها شرف خدایی بود، کوماری را از ارج و قرب بالایی برخوردار کرد.
هر ساله در فصل پائیز، تشریفات و مراسمی به مناسبت بازی کوماری برگزار می شد. قبل از مراسم، توپ را برای تبرک نزد روحانی اعظم می بردند و او با خواندن دعا از درگاه خدایان برای سرزمین آفتاب، آرامش و برکت آرزو می کرد. سپس نجیب زادگان و بزرگان با لباسهای فاخر، در گوشه هایی از میدان مستقر می شدند. میدان بازی به شکل مربع بود و در هر گوشه میدان، درختی کاشته شده بود: کاج در شمال غربی، سرو در جنوب غربی، بید در جنوب شرقی و آلبالو در شمال شرقی. توپ 24 سانتی متر قطر داشت و زمان بازی در هر نیمه، حدود بیست دقیقه بود. کوماری در ژاپن برخلاف تی-سو-چو در چین، یک بازی اشرافی، آرام و بدون خشونت و برخورد بود. اگر بازیکن، کوچکترین حرکت خشنی از خود نشان می داد، از بازی اخراج می شد. کافی بود بازیکنی به بازیکن دیگر تنه بزند تا فوراً از زمین اخراج شود، البته اگر حریف، طرف مقابل را می بخشید، بازیکن در زمین می ماند و اخراج نمی شد. سالها بعد در اوایل قرن دهم میلادی، فوتبال از حالت اشرافیت خارج و همگانی شد.
فوتبال در روم و یونا
رومی ها نوعی بازی به نام "Harp Stum" (هارپ استوم) داشتند که در آن، دو گروه در دو سوی زمین قرار می گرفتند و زمین هر تیمی با خط کشی معین شده بود. برای بازی، از نوعی توپ استفاده می شد که رویه ای چرمی داشت. میان دو زمین، فاصله ای وجود داشت که با دوخط دیگر تعیین شده بود و بازی در میان این فاصله انجام می شد و هر تیم باید توپ را از خط مرزی عبور داده و به زمین حریف برده و تا به انتهای آن می رساند. در مرز هر زمین، همه می توانستند توپ را روی هوا با دست مانند دروازه بان امروزی بگیرند و مانع از ورود توپ به زمین خود شوند. این بازی در روم، بازی خاص سربازان بود و هر تیم فرمانده خود را به عنوان مربی انتخاب می کرد. در این بازی هل دادن، گلاویز شدن و کشیدن حریف امری عادی به شمار می رفت. در هر تیم، یازده بازیکن حضور داشتند که در سه خط دفاع، میانی و حمله قرار می گرفتند. بعدها دو خط میانی که منطقه مرزی را مشخص می کرد، از میان رفته و تنها یک خط، نیمه زمین را معین می کرد. این بازی تا به آنجا در میان سربازان ومردم رواج یافت که شکل قانونی به خود گرفت و هر سرباز رومی می بایست در آن شرکت می کرد. هنگامی که سربازان ژولیوس سزار، در قرن سوم به بریتانیا پا نهادند، باعث گسترش بازی در آنجا نیز شدند. پس از خروج سربازهای روم در سال 217 بعد از میلاد از ولز، بازی یی به نام «تراک» در آنجا شکل گرفت که منشاء اولیه بازی فوتبال در انگلستان بود.
در یونان هم بازی یی به نام «اسفروناشیا» که بسیارشبیه هارپ استوم بود، انجام می شد. افلاطون در مورد این بازی می گوید: «اسفروناشیا، سودمندترین تمرین نظامی است که یک سرباز را می سازد.»
سیر تکوینی فوتبال
از قرنهای اولیه پس از میلاد تا قرن هجدهم میلادی، ورزش فوتبال به شکل قانونی و غیرقانونی به اشکال مختلفی در کشورهای گوناگون انجام گرفت. بازی دسته جمعی با توپ، هرچند در دوره هایی توأم با خشونت بود و گاه به تعطیلی آن در برخی کشورها انجامید؛ ولی علاقه مردم به آن کم نگردید. در سالهای 1130 تا 1180، بازی فوتبال با نام «لاسول» در فرانسه رایج شد و در میان شاهان فرانسه، لوئی هفتم که از 1140 تا 1173 فرمانروایی نمود؛ به گسترش این ورزش همت گمارد. او جوانان بسیاری را به این ورزش تشویق نمود و تیمهای فراوانی را بوجود آورد. در طی سالیان پس از آن، این بازی خشن که گاهی با مرگ بازیکنان هم همراه بود، توسط بریتانیایی ها شامل قوانین و مقرراتی گردید. در حقیقت، منشاء فوتبال امروزی، مناطقی از بریتانیا بوده است که برای این بازی قوانینی وضع نمودند و تلاش کردند ضمن کاستن خشونت از آن، جاذبه های آن را افزایش دهند.
در سال 1681، در لندن بازی فوتبال با قوانین و مقررات خاصی دنبال می شد و حتی مسابقاتی هم در حضور پادشاه انگلستان برگزار گردید. تا سال 1832، بازی یی که به عنوان فوتبال در سراسر انگلستان رواج داشت، هیچ محدودیتی در استفاده از سر و پا و دست برای آن در نظر گرفته نشده بود و بیشتر شبیه راگبی امروزی بود. اما از این سال به بعد، فوتبال به سمت جدایی از راگبی پیش رفت و درنهایت در سال 1841، مقرر گردید که فوتبال بازی یی با پا و راگبی با دست و پا باشد. در نیمه دوم سال 1846، شاگردان سابق مدرسه «شرزبوری واتون» که دانشجویان دانشگاه کمبریج شده بودند، نخستین باشگاه فوتبال را تأسیس کردند و دو سال بعد، نخستین قوانین فوتبال را با همکاری سایر تیمهای دانشگاهی بنیان نهادند.
درسال 1862، باشگاه فاتس کانتی در شهر ناتینگهام تأسیس شد که به عنوان قدیمی ترین باشگاه فوتبال در لیگ باشگاههای انگلیس، هنوز هم حضور دارد و امروزه با نام «ناتینگهام فارست» شناخته می شود.
جام انگلیس (FACup)، قدیمی ترین مسابقات فوتبال جهان است که در سال 1871 پایه ریزی شده است. در روز بیستم جولای 1871، هفت عضو اتحادیه فوتبال انگلیس به دفتر مجله « اسپورت من» وارد شدند که یک هفته نامه ورزشی بود و به دبیرآن پیشنهاد نمودند تا اعلامیه مسابقات فوتبال میان باشگاههای لندن را منتشر کند و مسئولیت آن را برعهده گیرد. براساس این اعلامیه، هر تیمی با یک شکست حذف می شد و هر تیمی که خواهان شرکت بود، باید «یک گنی» (واحد پول انگلستان در آن زمان که اندکی بیشتر از یک پوند بود) می پرداخت. این مسابقات به سرعت شکل گرفت و فاتح آن، تیم فوتبال واندرز لندن بود که با نتیجه یک بر صفر، تیم سلطنتی مهندسان را شکست داد.
نخستین مسابقه بین المللی فوتبال، در روز شنبه 30 نوامبر 1872 بین دو تیم انگلیس و اسکاتلند در گلاسکو برگزار شد که با نتیجه بدون گل به پایان رسید

سال ۱۹۸۰ قهرمانى لیگ اسکاتلند
سال ۱۹۸۲ قهرمانى لیگ اسکاتلند
سال ۱۹۸۲ قهرمانى جام حذفى اسکاتلند
سال ۱۹۸۳ قهرمانى جام حذفى اسکاتلند
سال ۱۹۸۴ قهرمانى لیگ اسکاتلند
سال ۱۹۸۴ قهرمانى لیگ و جام حذفى اسکاتلند
سال ۱۹۸۵ و ۱۹۸۶ قهرمانى جام حذفى اسکاتلند
سال ۱۹۹۰ قهرمانى جام یوفا
سال ۱۹۹۱ قهرمانى سوپر جام اروپا
سال ۱۹۹۲ قهرمانى لیگ برتر انگلستان
سال ۱۹۹۳ قهرمانى لیگ برتر انگلستان
سال ۱۹۹۴ ۲ قهرمانى پیاپى در جام یوفا و لیگ برتر
سال ۱۹۹۶ قهرمانى لیگ و جام حذفى انگلستان
سال ۱۹۹۷ قهرمانى لیگ برتر انگلستان
سال ۱۹۹۹ قهرمانى لیگ برتر انگلستان
سال ۱۹۹۹ قهرمانى جام حذفى انگلستان
سال ۱۹۹۹ قهرمانى لیگ قهرمانان اروپا
سال ۲۰۰۰ و 2001 و 2006 و 2007 قهرمانى لیگ برتر انگلستان

▪ زمین بازى باید به شکل مستطیل و درازاى طول باید بزرگتر از دارازى خط دروازه باشد.
▪ طول حداقل 90 متر و حداکثر 110 متر.
▪ عرض حداقل 45 متر و حداکثر 90 متر.
مسابقات بین المللى:
▪ طول حداقل 100 متر و حداکثر 110 متر.
▪ عرض حداقل 64 متر و حداکثر 75 مترعلامت گذارى زمین
علامت گذارى زمین
بازى بوسیله خطوط مشخص می شود، ضخامت خطوط متعلق به محوطه مربوط مى باشد. خطوط بلندتر را خطوط طولى و خطوط کوتاه تر را خطوط دروازه می نامند.
ضخامت کلیه خطوط نباید بیشتر از 12 سانتی متر باشد.
زمین بازى بوسیله خط میانى به دو نیمه تقسیم می شود.
مرکز زمین بازى در وسط خط میانى مشخص میشود و یک دایره به شعاع 9.15 متر در اطراف آن رسم شده می شود.
محوطه دروازه (گل):
محوطه دروازه در انتهاى هر نیمه زمین به صورت زیر معین می شود:
دو خط به فاصله 5.5 متر از داخل تیرهاى عمودى بر روى خط دروازه به طرف گوشه ها رسم می شود. این خطها به فاصله 5.5 متر به طرف داخل زمین بازى کشیده و بوسیله خطى موازى با خط دروازه، متصل می شود. محوطه محدود شده بوسیله این خطوط و خط دروازه را، محوطه دروازه یا همان گل می نامند.
محوطه جریمه (پنالتى):
محوطه جریمه در انتهاى هر نیمه زمین به صورت زیر معین می شود:
دو خط به فاصله 16.5 متر از داخل تیرهاى دروازه در روى خط دروازه به طرف گوشه ها رسم می شود. این خطها به فاصله 16.5 متر به طرف زمین بازى کشیده و به وسیله خطى موازى با خط دروازه، متصل می شود. محوطه محدود شده بوسیله این خطوط و خط دروازه را، محوطه جریمه یا پنالتى می نامند.
میله پرچم - پرچم کرنر میله هاى پرچم:
میله پرچمى که ارتفاع آن کمتر از 1.5 متر نیست و نوک تیزى ندارد در گوشه هاى زمین بازى نصب می شود. چنین پرچمى را مى توان در دو طرف خط مرکزى و به فاصله حداقل 1 متر در خارج از خط طولى قرار داد.
قوس کرنر:
یک ربع دایره به شعاع 1 متر از میله پرچم گوشه زمین، در داخل زمین بازى رسم می شود.
دروازه ها:
دروازه ها در وسط هر خط عرضى قرار دارند و شامل دو تیر عمودى اند که به یک اندازه از میله هاى گوشه فاصله داشته و در بالا بوسیله یک تیر افقى بهم متصل می شوند.
فاصله بین دو تیر عمودى، 7.32 متر و فاصله لبه پایین تیر افقى تا زمین 2.42 متر است.
تیرهاى عمودى و افقى باید در عرض و عمق یکسان بوده و نباید بیشتر از 12 سانتى متر باشند.
تور مى تواند به تیرهاى عمودى و افقى و زمین پشت دروازه متصل شود و براى دروازه بانها مجال حرکت در فضاى وسیعى را بوجود آورد.
رنگ تیرهاى عمودى و افقى دروازه باید سفید باشند.

پرسپولیس باشگاهی است که در سال ۱۳۴۲ به دست علی عبده بنا شد و درآن رشته‌های بولینگ، والیبال و بسکتبال فعال بود. عبده از آمریکا به ایران آمده بود و درجامعه ورزشی آمریکا در رشته بوکس صاحب عنوان قهرمانی شده بود. عبده مدت‌ها اندیشه ایجاد تیم فوتبال پرسپولیس را با خود داشت و تیم فوتبالی را نیز ایجاد کرده بود که تیمی ضعیف در رده دوم باشگاههای کشور محسوب می‌شد و از اعضای محبوب و ماندگار از آن محمود خوردبین را می‌توان نام برد.
بعد از انحلال شاهین با فعالیت امیر مسعود برومند و رایزنی‌های پرویز دهداری، چند تن از بازیکنان قبلی شاهین در ترکیب تیم دسته دومی پرسپولیس قرار گرفته و ترتیب یک مسابقه با تیم جم آبادان (که در آن زمان تیم صاحب نامی بود) را دادند و پس از آن تمامی اعضای شاهین به پرسپولیس پیوستند و محبوبیت تیم شاهین را به پرسپولیس هدیه نمودند.
پرسپولیس کار خود را در سال ۱۳۴۷ با مربیگری دهداری (کاپیتان پیشین شاهین) و سرپرستی دکتر برومند آغاز کرد. مطابق مقررات این تیم می‌بایست کار خود را در فوتبال از دسته سوم و یا حداکثر از دسته دوم باشگاه‌ها شروع کند اما انحلال چند تیم در این زمان باعث گردید تا به جای مسابقات لیگ یک سری مسابقات رده بندی در سطح باشگاه‌های پایتخت برگزار شود در آن زمان مسابقات ۴۴ تیم به رقابت پرداختد که ۴ تیم پرسپولیس، تاج، عقاب و پاس سرگروه گردیدند.
از آن پس پرسپولیس رسماً وارد مسابقات باشگاهی ایران گردید این تیم در سال ۱۳۴۷ به عنوان قهرمان باشگاههای تهران جهت شرکت در مسابقات آسیایی تایلند عازم بانکوک گردید.
پرسپولیس در ۵ دوره برگزاری لیگ تخت جمشید، با کسب دو قهرمانی (لیگ اول و دوم) و سه نایب قهرمانی، به عنوان پرافتخارترین باشگاه کشور شناخته شد

ملوان از سال ۵۲ به بعد در تمام ادوار لیگ ایران حاضر بود و تنها در سال ۷۵ بود که برای اولین بار در مسابقات لیگ فوتبال سقوط را تجربه کرد. ملوان در سال ۷۸ برای دومین بار سقوط کرد. آنها برای سومین بار در سال ۸۱ به دسته اول سقوط کردند. با این حال یک کارنامه مثبت برای همیشه از ملوان در تاریخ فوتبال ایران ثبت شده است ، ملوان تا سال ۸۰ بهترین تیم شهرستانی تاریخ لیگ ایران بوده است. گرچه بعد از آن سپاهان و فولاد خوزستان، ملوان را به پله سوم سکوی افتخار شهرستانیها بردند اما هنوز ملوان با کسب عنوان بهترین شهرستانی جام تخت جمشید ، سه عنوان قهرمانی در جام حذفی کشور و ۳ نایب قهرمانی در این جام ، ۲ دوره حضور در باشگاههای آسیا به عنوان نماینده ایران و ... صاحب رکوردی قابل توجه در تاریخ فوتبال کشور است.
ملوان بندر انزلیباشگاه فرهنگی ورزشی ملوان نیروی دریایی بندر انزلی در سال ۱۳۴۸ و فقط در رشته فوتبال ، با حمایت ناوبان کریم رستگاری راد ، رییس وقت تربیت بدنی نیروی دریایی انزلی و با مربیگری آقای بهمن صالح نیا پدر فوتبال گیلان که بازیکن تیم ملوان نیز بود ، تاسیس گردید. بهمن صالح نیا که معلم ورزش مدارس انزلی بود باشگاه ملوان را با جمعی از شاگردان خود تشکیل داد. ملوان که کار خود را از مسابقات دانش آموزی کشور و مسابقات استانی شروع کرد و طی مدت کوتاهی پا به عرصه لیگ دسته اول کشور گذاشت و از همان ابتدا با ارائه بازیهای زیبا و کسب نتایج شایسته ، توجه همگان را به خود جلب نمود. در حال حاضر ملوان علاوه بر تیم فوتبال بزرگسالان دارای تیمهای فوتبال نونهالان مدرسه فوتبال، نوجوانان، جوانان، امید و تیمهای قایقرانی، بسکتبال و بوکس و نیز قایقرانی و فوتسال و فوتبال برای بانوان می‌باشد . بطوری که بیش از ۶۰۰ جوان در بندر انزلی زیر پوشش این باشگاه فعالیت می‌کنند.
افتخارات و سابقه باشگاه ملوان بندر انزلی:
۱۳۴۸ : تاسیس باشگاه
۱۳۵۱ : ورود به لیگ دسته اول ایران ( جام تخت جمشید )
۱۳۵۲ : بهترین تیم شهرستانی ایران در جام تخت جمشید با کسب مقام پنجم ، مقام دوم در جام عمران منطقه‌ای پاکستان
۱۳۵۳ : مقام ششم در جام تخت جمشید ، آقای گلی عزیز اسپندار با ۱۰ گل زده
۱۳۵۴ : مقام هفتم در جام تخت جمشید
۱۳۵۵ : بهترین تیم شهرستانی ایران در جام تخت جمشید ( مقام هفتم ) ، قهرمان اولین دوره جام حذفی ایران با پیروزی ۴ بر یک مقابل تراکتورسازی تبریز
۱۳۵۶ : بهترین تیم شهرستانی ایران در جام تخت جمشید با کسب مقام سوم ، آقای گلی عزیز اسپندار با ۱۶ گل زده
۱۳۵۷ : مقام ششم در جام تخت جمشید
۱۳۶۰ : مقام سوم در جام وحدت با شرکت تیمهای سوریه، الجزایر، استقلال، پیروزی و امیدهای ارتش ایران
۱۳۶۵ : قهرمان جام حذفی با غلبه ۲ بر ۱ بر تیم خیبر خرم آباد - قهرمان گروه مقدماتی جام باشگاههای آسیا در سریلانکا ( سال ۱۹۸۷ میلادی )
در دور مقدماتی این مسابقات در سریلانکا، تیم ملوان در طی ۳ مسابقه با زدن ۲۱ گل و دریافت تنها یک گل به مقام اول گروه رسید اما متاسفانه پیگیری دور بعدی مسابقات با توجه به مسایل بین المللی ممکن نشد. ملوان ۷ - بانک پاکستان ۰ ( قایقران ۳ گل ، محمدیان ، احمدزاده ، اسپندار ، قنبرنژاد) ملوان ۱ - ساندرز سیلان ۱ ( قایقران) ملوان ۱۲ - مالدیو ۰ ( قایقران ۴ گل - احمدزاده ۳ گل - اسپندار ۲ گل - محمدیان - دلخوش - قنبرنژاد)
۱۳۶۶ : نایب قهرمان جام حذفی با شکست ۱ بر ۰ در تک بازی انجام شده در تهران در مقابل تیم پرسپولیس
۱۳۶۷ : نایب قهرمان جام حذفی با شکست ۵ بر ۳ در دو بازی رفت ( پیروزی ۳ بر ۱ ) و برگشت ( شکست ۴ بر ۰ ) در مقابل شاهین اهواز
۱۳۶۸ : بهترین تیم شهرستانی ایران با کسب مقام سوم در لیگ ، آقای گلی محمد احمدزاده با ۱۶ گل زده
۱۳۶۹ : قهرمان جام حذفی با پیروزی ۶ بر ۵ در مقابل استقلال تهران در تک بازی انجام شده در تهران " حذف از مسابقات آسیایی ( ۱۹۹۲ ) با دو تساوی ۱-۱ و ۰-۰ در مقابل الرمثه اردن "
۱۳۷۰ : مقام چهارم لیگ ، نایب قهرمان جام حذفی با شکست ۲ بر ۱ مقابل پرسپولیس در تک بازی انجام شده در تهران
۱۳۷۱ : مقام چهاردهم لیگ
۱۳۷۲ : مقام سیزدهم لیگ
۱۳۷۳ : مقام هفتم لیگ
۱۳۷۴ : مقام دوازدهم لیگ
۱۳۷۵ : مقام چهاردهم لیگ و سقوط به دسته دوم
۱۳۷۶ : قهرمان دسته دوم و صعود به لیگ
۱۳۷۷ : مقام سیزدهم لیگ
۱۳۷۸ : سقوط به دسته دوم
۱۳۷۹ : مقام دهم لیگ حرفه ای
۱۳۸۰ : مقام دوازدهم لیگ حرفه ای
فصل ۸۱ الی ۸۲ لیگ حرفه‌ای : مقام چهاردهم و سقوط به دسته اول
فصل ۸۲ الی ۸۳ : نایب قهرمان دسته اول و صعود به لیگ حرفه‌ای ، نماینده ایران در مسابقات المپیک آسیاو آفریقا
فصل ۸۳ الی ۸۴ : مقام هفتم لیگ و کسب عنوان پدیده لیگ حرفه ای
فصل ۸۴ الی ۸۵ : مقام یازدهم لیگ حرفه ای
فصل ۸۵ الی ۸۶ : حضور در لیگ حرفه ای
فصل ۸۶ الی ۸۷: مقام شانزدهم لیگ حرفه ای

رئال مادرید یکه تاز لیگ اروپا:
دردوره های آغازین این رقابتها تنها یک باشگاهها بود که توانست در پنچ دوره فینال قهرمان این بازیها شود و آن تیمی نبود جز رئال مادرید.
پس از گذشت سالها که از انجام این تورنمنت گذشت، تیمهای دیگری هم به جرگه مدعیان رقابتها پرداختند و آژاکس و بایرن مونیخ هر کدام، سه بار قهرمان فینال شدند. اما این قهرمانی ها برای هیچ تیمی به مدت طولانی ماندگار نماند و حتی تیم آژاکس چهارمین مقام قهرمانی اش را بعد از 22 سال پس از آخرین عنوانش (در سال 1970) توانست کسب کند.
رئال مادرید پس از 32 سال در 1998 مقام قهرمانی را از آن خود کرد و بایرنی ها در ضربات پنالتی برابر میلان توانستند پس از 26 سال قهرمان شوند.
در این میان فقط لیورپول بود که توانست ما بین سالهای 1977 و 1984 چهار بار کسب عنوان کند، اما فرمت و قالب تورنمنت قهرمانی باشگاههای اروپا در فصل 93-1992 با اضافه کردن یک دور حذفی کمی تغییر یافت، البته به مدت یک فصل این شیوه به صورت آزمایشی مورد استفاده قرار گرفت و رقابتها از 8 تیم به 32 تیم ارتقاء پیدا کرد و حالا این رقابتها در همین قالب سرتاسر اروپا سه شنبه و چهار شنبه شبها برگزار میگردد.
رئال با 9 بار قهرمانی صاحب بیشترین تعداد قهرمانی در اروپا است. میلان با هفت قهرمانی و لیورپول با شش عنوان در رتبه های بعدی قرار دارند.
قهرمانان ادوار گذشته ی جام باشگاه های جهان و جام باشگاه های اروپا و آمریکای جنوبی:
(حرف ا مخفف اروپا و آ مخفف آمریکای جنوبی می باشد)
۱۹۶۰: رئال مادرید - ا
۱۹۶۱: پنارول - آ
۱۹۶۲: سانتوز - آ
۱۹۶۳: سانتوز - آ
۱۹۶۴: ناسیونال - آ
۱۹۶۵: ناسیونال - آ
۱۹۶۶: پنارول - آ
۱۹۶۷: ریسینگ - آ
۱۹۶۸: استیودنتس - آ
۱۹۶۹: میلان - ا
۱۹۷۰: فاینورد - ا
۱۹۷۱: ناسیونال - آ
۱۹۷۲: آژاکس - ا
۱۹۷۳: ایندیپندنت - آ
۱۹۷۵: آتلتیکو مادرید - ا
۱۹۷۶: بایرن مونیخ - ا
۱۹۷۸: بوکا جونیورز - آ
۱۹۸۰-۱۹۷۹: المپیاکوس - ا
۱۹۸۱: ناسیونال - آ
۱۹۸۱: فلامینگو - آ
۱۹۸۲: پنارول - آ
۱۹۸۳: گرمیو - آ
۱۹۸۴: ایندیپندنت - آ
۱۹۸۵: یوونتوس - ا
۱۹۸۶: ریورپلات - آ
۱۹۸۷: پورتو - ا
۱۹۸۸: ناسیونال - آ
۱۹۸۹: میلان - ا
۱۹۹۰: میلان - ا
۱۹۹۱: ستاره سرخ - ا
۱۹۹۲: سائوپائولو - آ
۱۹۹۳: سائوپائولو - آ
۱۹۹۴: ولزسارسفیلد - آ
۱۹۹۵: آژاکس - ا
۱۹۹۶: یوونتوس - ا
۱۹۹۷: دورتموند - ا
۱۹۹۸: رئال مادرید - ا
۱۹۹۹: منچستر یونایتد - ۱
۲۰۰۰: بوکاجونیورز - آ
۲۰۰۰ (آزمایشی): کارنتینز - آ
۲۰۰۱: بایرن مونیخ - ا
۲۰۰۲: رئال مادرید - ا
۲۰۰۳: بوکاجونیورز - آ
۲۰۰۵: سائوپائولو - آ
۲۰۰۶: ناسیونال - آ
۲۰۰۷: میلان - ا

شمار شرکت کنندگان در المپیک از ۲۴۵ شرکت کننده از ۱۵ کشور جهان در سال ۱۸۹۶، به حدودا ۱۱٬۱۰۰ ورزشکار از ۲۰۲ کشور جهان در المپیک تابستانی ۲۰۰۴ در آتن رسید. شمار شرکت کنندگان در المپیک زمستانی بسیار کمتر از شرکت کنندگان در المپیک تابستانی است؛ در المپیک زمستانی ۲۰۰۲ در سالت لیک سیتی، ۲٬۴۰۰ ورزشکار از ۷۷ کشور جهان در ۷۸ رشته ورزشی با یکدیگر به رقابت پرداختند.
المپیک یکی از بزرگترین رویدادهای رسانه‌ای است. در سیدنی در سال ۲۰۰۰ بیش از ۱۶٬۰۰۰ گزارشگر و روزنامه‌نگار حضور داشتند و حدود ۸/۳ میلیارد بیننده از طریق تلویزیون بازیها را مشاهده کردند. رشد المپیک یکی از بزرگترین مشکلاتی است که المپیک در حال حاضر با آن مواجه‌است. گرچه در دهه ۱۹۸۰، ورود ورزشکاران حرفه‌ای و کمک مالی توسط شرکت‌های بزرگ بین المللی مشکلات مالی را برطرف کرد، اما شمار زیاد ورزشکاران، خبرنگاران و تماشاچیان شهرهای میزبان را در مورد سازماندهی المپیک با مشکل مواجه می‌کند
در حال حاضر ۲۰۳ کشور در رقابتهای المپیک شرکت می‌کنند. این رقم از ۱۹۳ کشوری که سازمان ملل متحد به رسمیت شناخته بیشتر است. کمیته بین المللی المپیک بر خلاف دیگر سازمانهای بین المللی به کشورهایی که دارای استقلال سیاسی نیستند نیز اجازه شرکت در رقابتهای المپیک را می‌دهد. در نتیجه، بسیاری از مستعمرات و کشورهای غیر مستقل اجازه دارند تا تیمها و ورزشکاران خاص خود را روانه مسابقات المپیک کنند حتی اگر این ورزشکاران دارای شهروندی یک کشور دیگر عضو کمیته المپیک باشند. سرزمینهایی همچون پورتوریکو، برمودا، و هونگ کونگ، نمونه‌های بارز این مساله هستند، و تمامی آنها گرچه قانونا بخشی از یک کشور دیگر هستند اما به صورت کشورهایی مستقل در این رقابتها شرکت می‌کنند. همچنین، از سال ۱۹۸۰، تایوان تحت عنوان «چین تایپه»، و تحت پرچمی که کمیته بین المللی المپیک طراحی کرده در این رقابتها شرکت می‌کند. پیش از این سال جمهوری خلق چین به بهانه آنکه تایوان تحت عنوان «جمهوری چین» در این رقابتها شرکت می‌کرد از شرکت در این رقابتها امتناع می‌کرد. کمیته بین المللی المپیک در ۹ فوریه، ۲۰۰۶، جمهوری جزایر مارشال را به رسمیت شناخت و این سرزمین نیز می‌تواند در المپیک ۲۰۰۸ پکن شرکت کند
رغم آنچه که کوبرتین امید آن را داشت، المپیک نتوانست مانع از وقوع جنگ شود در حقیقت، به خاطر جنگ سه المپیاد بدون برگزاری مسابقات المپیک سپری شد؛ المپیک ۱۹۱۶ به خاطر جنگ جهانی اول برگزار نشد، و رقابتهای ۱۹۴۰ و ۱۹۴۴ نیز به دلیل جنگ جهانی دوم برگزار نشد. همچنین، کشورهای پیروز جنگ جهانی اول مانع از حضور کشورهای مغلوب در المپیک ۱۹۲۰ شدند
سه سازمان در سطحی تخصصی کمیته المپیک را تشکیل می‌دهند:
فدراسیون بین المللی (IFs)، هیئت‌های کنترل کننده هر ورزش (برای مثال فیفا یا فدراسیون بین المللی فوتبال و FIVB، یا فدراسیون بین المللی والیبال.)
کمیته ملی المپیک (NOCs)، که نهضت‌های المپیک در هر کشور را هدایت و کنترل می‌کنند (برای مثال USOC، یا کمیته ملی المپیک در ایالات متحده)
کمیته برنامه ریزی برای بازیهای المپیک (OCOGs)، که مسئول کنترل رویدادهای خاص در المپیک است.
در حال حاضر نهضت المپیک ۲۰۲ عضو NOC و ۳۵ عضو IF دارد. OCOG‌ها قبل از هر المپیک تشکیل می‌شوند و پس از خاتمه آن و کامل شدن گزارشات کتبی منحل می‌گردند.
به بیان دیگر نهضت المپیک متشکل از هر شخص و ارگانی است که در المپیک نقش دارند، مثل هیئت‌های داوری ورزش ملی، ورزشکاران، رسانه‌ها و حمایت کنندگان بازی‌های المپیک